Als je het als geliefden niet meer ziet zitten met elkaar en besluit om uit te gaan scheiden, verwacht eigenlijk iedereen dat je elkaar meteen in de haren vliegt en niet meer samen door één deur kunt. In werkelijkheid is er een ander patroon zichtbaar. Het verschilt natuurlijk enorm of je samen besluit niet meer verder te gaan als partners of dat dit besluit door één van de partners wordt genomen. Het emotionele proces is in zekere mate hetzelfde, alleen bij een eenzijdig besluit start je op een ander moment in de cyclus van rouwverwerking. Sommige fases zijn wat korter of ga je makkelijker doorheen.
Fases
In het begin is men met stomheid geslagen, hoe heb ik dit niet zien aankomen, waar is het mis gegaan en wat heb ik verkeerd gedaan. Daarna komt langzaam het besef dat het geen nachtmerrie is waar je zo uit wakker wordt, maar realiteit. Als het nieuws is ingedaald komt de boosheid en daarna, als het goed is, de berusting.
Berusting
Die berusting kan er eigenlijk alleen maar echt komen als alle andere fases van verwerking goed zijn doorlopen. Goed betekent overigens niet dat dit per se lang moet duren. De fases volgen elkaar op maar lopen ook door elkaar heen. Soms word je toch weer teruggeworpen in een vorige fase van bijvoorbeeld boosheid.
Tijd
Omstanders denken vaak dat de boosheid er meteen is en als dat niet zo is, dan wordt dat vuurtje een beetje opgestookt. Niet met de intentie om er een vechtscheiding van te maken maar wel omdat men denkt dat dat er nu eenmaal bij hoort en dat die boosheid nodig is om niet over je heen te laten lopen of met voldoende middelen de scheiding uit te komen. Goed bedoelt allemaal maar vaak heel schadelijk voor met name de kinderen. Die zitten echt niet te wachten op ruziënde ouders die heel veel tijd en geld kwijt zijn aan advocaten en aan procedures. Klinkt als een open deur maar ja, geef ze de kost! Hou de buitenstaanders erbuiten en blijf zelf nadenken. Hoe moeilijk ook. En ook, geef je ex-partner de ruimte om zijn of haar proces op eigen tempo te doorlopen.
Vrienden
Hoe anders zou het zijn als je niet meer samen kunt leven als geliefden maar wel als vrienden? Hoe fijn is het voor kinderen als hun ouders het goed met elkaar kunnen vinden en elkaar een fijn en gelukkig leven met de kinderen toewensen. Is dit een droom? Nee, het kan echt en wel door op het moment dat je uit elkaar gaat de zaken goed te regelen. Door samen aan tafel te gaan en goede afspraken te maken waar je altijd op terug kunt vallen. Gesprekken waarbij het belang van de kinderen voorop staat maar waarbij de ouders niet vergeten worden. Waarbij al het oud zeer wordt uitgesproken en besproken. Waarbij de boosheid als die boven komt ook echt wel een plek krijgt en geuit kan worden. Maar waarbij vervolgens het boek wordt gesloten en naar de toekomst wordt gekeken. Er geen oude koeien meer uit de sloot worden gehaald. Hoe mooi zou dat zijn….?
Geschenk
Het vraagt om hard werken en inzet van beide partners. Het vraagt inlevingsvermogen en de bereidheid om allebei water bij de wijn te doen. Denk aan al die belangrijke gebeurtenissen in het leven van jullie kinderen waar je graag bij wilt zijn. En waar je vooral je kinderen niet wilt laten kiezen tussen de ouders omdat ze niet samen in één ruimte kunnen zijn. Kinderen willen niet kiezen en houden evenveel van beide ouders. Dwing ze niet en stap over je eigen trots heen. Het mooiste geschenk aan jullie kinderen is dat jullie samen bij de belangrijke momenten in hun leven kunnen zijn en zij kunnen genieten zoals het hoort.
Willen jullie dit ook? Neem dan contact met mij op voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.
Judith van den Boogaard
Mediationpraktijk De Werkplaats
www.mpdw.nl
